ข้อมูลงานวิจัย การดูดซับโลหะหนักในน้ำเสียโดยใช้พอลิเมอร์ชีวภาพที่ผลิตจากวัสดุเหลือทิ้งจากการปลูกข้าว

ข้อมูลส่วนตัว
    • ชื่อ-นามสกุล (ภาษาไทย)ผศ.ดร.วีระศักดิ์ ละอองจันทร์
    • ชื่อ-นามสกุล (ภาษาอังกฤษ)ผศ.ดร.Weerasak Laoangjan
    • ตำแหน่งทางวิชาการผู้ช่วยศาสตราจารย์
    • ตำแหน่งปัจจุบันผู้ช่วยศาสตราจารย์
    • คณะ/หน่วยงานคณะวิศวกรรมศาสตร์
    • โทรศัพท์0867127XXX
    • E-Mail Addreswerasaky@yahoo.com
    • สาขาวิชาการที่มีความชำนาญวิศวกรรมโยธา
    อัพเดทล่าสุด
    09 ก.ย. 2566
    00037
    จำนวนคนดู
ข้อมูลโครงการงานวิจัย
ชื่อโครงการ การดูดซับโลหะหนักในน้ำเสียโดยใช้พอลิเมอร์ชีวภาพที่ผลิตจากวัสดุเหลือทิ้งจากการปลูกข้าว
ชื่อโครงการภาษาอังกฤษ Heavy Metal Adsorption in Wastewater by Using Biopolymer Produced from Rice Cultivation Waste
หน่วยงาน
หัวหน้าโครงการ ผศ.กุลยา สาริชีวิน
ผู้ร่วมวิจัย 1. ผศ.วีระศักดิ์ ละอองจันทร์
2. ผศ.สมพิศ ตันตวรนาท
พี่เลี้ยง
ที่ปรึกษา
ปีงบประมาณ 2562
คำสำคัญ การดูดซับโลหะหนัก, พอลิเมอร์ชีวภาพ, วัสดุเหลือทิ้งจากการปลูกข้าว
ผลลัพธ์
บทคัดย่อ (ภาษาไทย)
บทคัดย่อ (ภาษาอังกฤษ)
หลักการและเหตุผล ในปีพ.ศ. 2561 ประเทศไทยถูกจัดให้อยู่ในอันดับที่ 6 ของประเทศที่เป็นผู้ผลิตข้าวที่สำคัญของโลก โดยสามารถผลิตข้าวได้ถึง 21.4 ล้านตันต่อปี [1] ทำให้มีผลพลอยได้จากการเก็บเกี่ยวและการสีข้าวเป็นปริมาณมาก โดยเฉพาะฟางข้าว ซึ่งมีมากถึง 117 ล้านตันต่อปี ดังนั้นจึงมีนักวิจัยและโรงงานอุตสาหกรรมต่างๆ พยายามนำเอาฟางข้าวมาใช้ให้เกิดประโยชน์เพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจ เช่น การนำฟางข้าวมาเป็นแหล่งของสารอินทรีย์ในการผลิตปุ๋ยซึ่งเป็นการใช้ประโยชน์ที่ไม่คุ้มค่าเท่าที่ควร เนื่องจากฟางข้าวประกอบด้วยเซลลูโลสปริมาณสูงถึงร้อยละ 43.30 [2] จึงควรนำฟางข้าวที่เหลือทิ้งจากการเก็บเกี่ยวมาสกัดเซลลูโลสบริสุทธิ์ เพื่อใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสหรือซีเอ็มซี (Carboxymethyl cellulose; CMC) ซึ่งเป็นอนุพันธ์เซลลูโลสอีเทอร์ที่อยู่ในรูปเกลือโซเดียมคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส ซึ่งเป็นพอลิเมอร์ชีวภาพที่ละลายได้ในน้ำ ไม่มีกลิ่น ไม่มีรสและไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ และมีคุณสมบัติช่วยในการดูดซับโลหะหนักได้อีกด้วย [3] โรงงานอุตสาหกรรมหลายประเภทเป็นแหล่งกำเนิดของน้ำเสียที่มักมีการปนเปื้อนโลหะหนัก อาทิ สารตะกั่ว ปรอท เหล็ก สังกะสี นิกเกิล โครเมียม ทองแดง การกำจัดโลหะหนักปนเปื้อนออกจากน้ำเสียอุตสาหกรรมก่อนปล่อยออกสู่แหล่งน้ำสาธารณะมีหลายวิธี และวิธีหนึ่งที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในปัจจุบัน คือ การดูดซับโดยใช้วัสดุจากพอลิเมอร์ชีวภาพ (Biopolymer Adsorbents) อาทิ คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส หรือซีเอ็มซี เนื่องจากมีข้อดีที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ สามารถย่อยสลายได้ทางชีวภาพ สามารถปรับแต่งสมบัติต่างๆได้ จึงเป็นวัสดุที่มีความคุ้มค่าทางเศรษฐศาสตร์ และยังเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ในงานวิจัยนี้จึงได้ทำการศึกษาประสิทธิภาพของคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสที่ผลิตจากฟางข้าวมาทำการดูดซับโลหะหนัก ได้แก่ ตะกั่ว (Pb2+) และ นิเกิล (Ni2+) และได้ทำการศึกษาถึงสภาวะที่เหมาะสมในการดูดซับโลหะ ได้แก่ ค่า pH, ปริมาณของคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส และระยะเวลาทำปฏิกิริยา เพื่อเป็นแนวทางในการช่วยลดปัญหาสิ่งแวดล้อมทางน้ำจากโรงงานอุตสาหกรรม และลดปัญหาภาวะมลพิษทางอากาศจากการเผานาข้าวซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งของการเกิดปัญหา PM 2.5 เกินค่ามาตรฐานในปัจจุบัน ในขณะเดียวกันยังเป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับฟางข้าวที่เป็นวัสดุเหลือใช้จากการทำนาข้าวอีกด้วย
วัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาคุณสมบัติของคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสที่ผลิตจากฟางข้าว 2. เพื่อศึกษาประสิทธิภาพการดูดซับโลหะหนัก ได้แก่ ตะกั่ว (Pb2+) และ นิเกิล (Ni2+) โดยใช้คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสจากฟางข้าว 3. เพื่อศึกษาสภาวะต่างๆ ที่เหมาะสมของการดูดซับโลหะหนัก ได้แก่ ตะกั่ว (Pb2+) และ นิเกิล (Ni2+) ของคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสจากฟางข้าว โดยแปรผันค่า pH, ปริมาณซีเอ็มซี และระยะเวลาสัมผัส